“Elhamdülillah”

Bugün tüm islam aleminin çokca kullandığı ‘ لِلّٰهِ‏الْحَمْدُ:alHamdulillaah:Elhamdulillah’ sözleminin anlamını açıklayacağız. Biz daha çok ‘Allah’a şükürler olsun’ yerine kullansak da aslında anlamı daha derindir. Bu anlamı kavrayabilmek için öncelikle bu sözlemi açmamız gerekli. ‘çeviri altyapısı’ derlememizde bahsettiğimiz gibi Kur’an arapça olarak, ancak, okunduğu gibi yazılmıştır.

‘alHamdulillaah’ Kur’an içerisinde al-faatiHa, al-an’aam, al-kahf, sabae, faaTr surelerinde geçmektedir. Açılış suresi olan al-faatiHa suresinin (1:1) de ilk ayeti içinde yer alır.  

‘alHamdulillaah’ aslında üç sözcükten oluşmuştur ve yazılışı şu şekilde olmalıdır.

‘al-Hamdu li allaahi’

Hamd: övgü, yüceltme demektir

li: için, -a

allaah:al-ilaah:ilaah: tanrı

al-: belirli adlar için kullanılır

-u : yalın hal eki

-i : belirli nesnel durum eki

‘al-Hamdu li al-ilaahi: (o) tanrı için(dir) (o) övgü ’

Burada övgü belirlidir ve tanrı belirlidir. Tanrının belirli olması O’nun bilinirliğini, gösterir. Övgünün belirli ad durumunda olması ise övgünün bilinirliği ile açıklanabilir. Yani birisi sizi överken yada siz övünürken bildiğiniz övgüdür bu. İşte bu durumda övgü belirli durum eki alır çünkü konusu edilen övgü her iki kişiye de bilinmektedir.

Bu durumda 'Allah için(dir) (o) övgü' yada 'Allah'a(dır) övgü' sözleminin böyle bir yazımda kullanılması herkesce bilinen 'övgü'nün konu edilmesi demektir. Yani alında 'övmek', 'övülmek' ve 'övünmek' 'övgü' eylemleri olduğundan işte aslında bunlardır konu edilmek istenen.  Peki ne demek isteniyor? Bence söylenmek istenen gayet açık, 'siz boşuna övünmeyin sahip olduklarınız ile, yaptıklarınız ile, varlığınız ile çünkü sizleri var eden benim!'

Şimdi oturalım ve düşünelim. Allah’ın, biz insanlara göndermiş olduğu kitabı Kur’an-ı Kerim içerisinde ilk söylediği öğüdü tutuyor muyuz? Övüyor muyuz insanları, büyüklerimizi, küçüklerimizi, iyi iş yapanları, güzel olanları, varlıklı olanları, yetenekli olanları, akıllı olanları, sevimli olanları, kendimize üstün gördüklerimizi, annemizi, babamızı, çocuklarımızı, Allah’ın kullarını ve hatta Peygamberimizi..?

Övmeyi bırakalım, Allaha'dır övgü!

Daha da kötüsü övünüyor muyuz iyi yaptığımızda, güzel olduğumuzda, başarıya ulaştığımızda, lider olduğumuzda, arkadaş olduğumuzda, galip olduğumuzda, varlık sahibi olduğumuzda, çocuk sahibi olduğumuzda, gururlandığımızda..? Allah’ın bize verdikleri ile övünüyor muyuz?

Övünmeyi bırakalım, Allah içindir övgü !

Öyle değil mi ya, 
sen bırak da seni yaratan övünsün önce 
yaptıkların ile, 
daha bilmiyorsun yaptıkların 
O'na değer mi bile!

Gördüğümüz her güzellikte ve her başarıda, her mutlulukda, ve hatta hüzünde; ve her canlıyı anarken ve onlar doğarlen ve hatta ölürken; her galibiyette, her varlıkda ve hatta yoklukda; her azıkda ve bir yudum suda ve hatta yoklukda... sadece seni överim Allah’ım, sadece sana şükrederim Allah’ım.

‘Elhamdulillah müslümanım’ derken de bu anlamı hatırlayarak söylemek dileği ile...